Tuesday, May 31, 2016

Η στιγμή του Eat Pray Love

Τέτοιες μέρες, πριν ακριβώς ένα χρόνο, είχα πάει δύο ταξίδια απανωτά.
Αυτά τα ταξίδια δεν ήταν συνηθισμένα, δεν ήταν απλά διακοπές.
Σε αυτά τα ταξίδια, είχα πει πως θα αποφάσιζα τι θα έκανα με τη δουλειά μου.
Σκεφτόμουν, πως αλλάζοντας δυο πόλεις μέσα σε πέντε μέρες, κάπου θα έβλεπα ένα σημάδι που θα μου 'ξεκλείδωνε' τις σκέψεις και τότε θα ήξερα τι θα έκανα.
Οπότε έζησα ένα μικρό Eat Pray Love.

Στο ένα ταξίδι, έκανα το Eat. Έφαγα και ήπια πολύ. Εκεί είδα δύο φίλες. Η μια δεν ήταν σίγουρη για τη σκέψη μου να φύγω. Λογικό, τα πράγματα είναι δύσκολα και εγώ ήθελα να παραιτηθώ επειδή πνιγόμουνα;
Η άλλη φίλη, σε επίσης φάση σκέψης για τη δουλειά, υποστήριξε την απόφαση μου.
Έφυγα.
Πήγα σε άλλη χώρα, σε άλλη πόλη.
Έμεινα σε μια φίλη. Έφτασα μεσάνυκτα διαλυμένη, αφού άλλαξα δύο αεροπλάνα. Με παρέλαβε, μου έκανε σούπα να φάω. Δεν μίλησα. Πήγα πτώμα στο κρεβάτι.
Την άλλη μέρα, ξύπνησα και τη βρήκα στην κουζίνα.
'Φαίνεσαι χάλια ψυχολογικά και σωματικά', μου είπε.
'Ναι, δεν είμαι καλά. Ήταν μια χρονιά που συνέβησαν τόσα πράγματα. Σκέφτομαι να κάνω το επόμενο βήμα. Θα παραιτηθώ', ψέλλισα κοιτάζοντας το πάτωμα.
Έμεινε και με κοίταζε. 'Είσαι τρελλή, δεν θα το κάνεις', απάντησε σχεδόν απόλυτα.
Τότε πήρα βαθιές αναπνοές και άρχισα να μιλάω. Για όσα έγιναν, για όσα δεν γίνονται, για όσα θέλω, για όσα με κρατάνε πίσω. Μίλαγα, μίλαγα.
Μετά από αρκετή ώρα, γύρισε με κοίταξε. 'Μόλις πας πίσω θα παραιτηθείς, τι συζητάμε;'.
Έφτιαξα ένα σακίδιο, πήγα για το βράδι να μείνω σε φίλη, πρώην συμφοιτήτρια. Με μάζεψε από το σταθμό. Πήγαμε σπίτι της. Καθώς ετοιμάζομασταν να πάμε στο πάρκο, της πετάξα οτι θα παραιτηθώ.
'Είσαι τρελλή παιδάκι μου;' η φυσική απάντηση.
Στο λεωφορείο, άρχισα να μιλάω και να λέω ακριβώς τι σκέφτομαι. Πλέον είχα φτάσει στο σημείο, που όλα κυλούσαν σαν χείμαρρος από το στόμα μου. Έπρεπε να προχωρήσω. Δεν μπορούσα πια να κοιτάω πίσω.
Φτάσαμε στο πάρκο. Καθώς απλώναμε στο γκαζόν και γω χάζευα το πελώριο δέντρο μπροστά μου, η φίλη γύρισε και με κοίταξε 'εννοείται πως θα παραιτηθείς".
Πλησίαζα. Άρχισα να βλέπω το στόχο πιο καθαρά. Ήμουν σε φάση Pray.
Την επομένη, συνάντησα τη φοιτήτρια βαφτιστίρα μου, στους δρόμους της μεγάλης πόλης.
Περπατήσαμε άπειρες ώρες. Φάγαμε κορεάτικα, πήγαμε σε απογευματινά μπαράκια.
Καθώς πίναμε, ένα μαρτίνι εγώ, ένα spritz εκείνη, τη ρώτησα 'τι κάνω πια και που πάω;'
Ίσως ήθελα ένα μικρό, τελικό σπρώξιμο. Και μου το έδωσε.
'Ότι και να κάνεις, είμαι δίπλα σου και είμαι περήφανη για σένα'.
Εκείνη τη στιγμή δεν θα τη ξεχάσω ποτέ.
Δυο μέρες μετά επέστρεψα Κύπρο, πήγα γραφείο και κτύπησα την πόρτα του διεθυντή μου.

Το μόνο που μου απόμεινε είναι το Love :)

Y.Γ. Το blog αυτές τις μέρες έκλεισε 10 ολόκληρα χρόνια ζωής. Αυτό το ποστ δεν ήταν καθόλου τυχαίο τελικά.

16 comments:

  1. Εύχομαι αλλό δέκα χρόνια και μέσα σε αυτά να μας περιγράψεις και σύντομα το love!!

    Άμυ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ελπιζω να μην σας το περιγραψω στα 9.5 ...¨:)

      Delete
  2. ατε με το καλο!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Απ' το στομα σου...
      ( και στου αλλου ατομου το αυτι)

      Delete
  3. Δώστε μου κι εμένα δύναμη και τρόπο να παραιτηθώ ρε γμτ. :/
    Με το καλό να έρτει και το 3ο μέρος. Ίσως να αποφασίσεις να/ότι αγαπάς τον εαυτό σου και να έρθει και ο άλλος μόνος του; :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ζύγισε τα συν και τα κατά. Στο μυαλό σου δημιούργησε Plan B. Μην παραιτηθείς απλά. Σκέψου τι θες να κάνεις μετά. Ή κάνε αιτήσεις. Γενικά μην το αφήσεις τοσο χαλαρό.

      Μια χαρά αγαπώ τον εαυτό μου Moonlight μου. Δεν ξέρω πως σου ήρθε :)

      Delete
  4. Εν είπα ότι you dont. Εννοούσα ότι παρά να περιμένεις να έρτει κάτι άλλο, που ενδεχομένως δεν είναι κι από το χέρι σου, απλά πάρε απόφαση ότι έννα αγαπάς τον εαυτό σου (το να συνεχίσεις if you already do, εν εξαιρείται με την διατύπωση που έκαμα, γι'αυτό έβαλα "ότι/να"!) ώσπου να εμφανιστεί κάτι άλλο! Παρεξηγήθηκα, δεν εννοούσα κάτι τέτοιο, εν πάσει περιπτώσει!

    Ψάχνω, ίσως να μην πρέπει να ψάχνω για κάτι καλύτερο, αλλά απλά για κάτι που θα με βγάλει από εδώ μέσα, έστω και προσωρινά, μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο....

    ReplyDelete
    Replies
    1. οκ οκ κατάλαβα :) love εαυτον, εννοειται.
      Και γι αυτό κανουμε και δουλεια που μας αρεσει.


      Νομίζω να ψάχνεις για κάτι καλύτερο. Οι λύσεις πανικού δεν είναι λύσεις. Είναι κρίμα να σπαταλείς κι αλλο από τον πολύτιμο σου χρόνο. Εγώ δεν τα βρήκα όλα έτοιμα, ούτε η πρώτη μου χρονιά ως freelancer ειναι η πιο ρόδινη. Αλλά ...η ζωή είναι μια και μοναδική.

      Delete
  5. Πολυαγαπητή Χαρωπή Τουλιποκατάσταση! Πάντα ήσουν Τουλιποκατάσταση! Γι αυτό και με το Eat Pray Love έγινες αυθεντική Τουλιποκατάσταση! Εν αναμονή Τουλιποκατάστασης λοιπόν! Όπως έλεγε και η ανώνυμη, καταφέραμε και συμφωνήσαμε με την Τουλίπα! Συμφωνώ. Πολύ ωραίο έργο, φίνο για την ηλικία μας και με μία αύρα μοναδική!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ αγαπημένε μου Μενέλαε, για τα πολύ όμορφα λόγια σου!
      Καλή σου μέρα :)

      Delete
  6. Τουλίπα καλησπέρα... Η αλήθεια είναι πως μερικές φορές θέματα αυτοπεποίθησης, το γεγονός ότι εδώ που έχουμε φτάσει χρειαζόμαστε δύναμη, θέματα σχέσεων και τόσα άλλα με κάνουν να μην παραδέχομαι θέματα που μου αρέσανε πάντοτε. Πάρε για παράδειγμα εμάς και τη διαφορά επαγγελματικού και κοινωνικού διαδικτύου, είμαι εγώ και είσαι εσύ, το μπλογκ σου έχει κλείσει δέκα χρόνια και χαίρομαι που μπορούμε και οι δύο να εκφραζόμαστε. Και πάλι, απατηλά ξαναλέω αναζητάς τη στιγμή, νομίζω όμως πως το να βλέπουμε μονίμως πράγματα στο πολύ τελικό επίπεδο μας στερεί πράγματα. Καλό είναι και ας μην το λέμε, να παραδεχόμαστε τα λάθη μας. Εσύ όπως και πολλές άλλες μπλόγκερ στο διαδίκτυο και όχι μόνο γυναίκες αλλά και άντρες, αισθάνομαι ότι δεν δηλώσατε ποτέ κάτι διαφορετικό από αυτό που είστε και έτσι κάνουν όλοι οι σοβαροί άνθρωποι. Από αυτό ορμώμενος όμως, αισθάνομαι ότι αυτό που λέμε προσωπικότητα και χαρακτήρας δεν είναι απλη υπόθεση. Κακά τα ψέματα, διαβάζω ένα βιβλίο Interview Coaching στο οποίο σε ένα μοντέλο του, Η συναισθηματική νοημοσύνη στον εργασιακό χώρο έχω μάθει ότι κανένας δεν τα έχει όλα. Συνειδητοποιώ όμως ότι αυτού του είδους τα Business Coaching ερεθίσματα άλλοτε με λυτρώνουν. Το λέω πιο λογοτεχνικά, όταν έχεις άλλη προσλαμβάνουσα βλέπεις τον κόσμο διαφορετικά. Μετράνε πράγματα και λεπτομέρειες, τρόπος έκφρασης που νόμιζες ότι δεν μετράει. Λιανά τώρα. Θα χρειαστούμε δουλειά. Δεν μπορεί όμως ο οποιοσδήποτε να μας κάνει μαθήματα ζωής. Θίγεις έναν συνδυασμό θεμάτων που μου γεννά αυτή ακριβώς τη σκέψη. Κοινωνική ωριμότητα, πνεύμα, επάγγελμα. Στον 21ο αιώνα ο άνθρωπος κοιτάζει να αρπάξει απόπου μπορεί. Πάρε για παράδειγμα τον εαυτό σου. Σήμερα είσαι σε μία δουλειά μετά άνεργα, πιο μετά κάπου αλλού, το ειπες μόνη σου άλλωστε. Και έχεις θίξει και παλιά θέματα εργασίας σου που θέλω να σου αναφέρω. Τα βρίσκουμε και λύνουμε τις διαφωνίες μας από συμφέρον και γιατί θα βγάλουμε λεφτά και όχι γιατί είμαστε κολλητοί, μεγάλη διαφορά. Αν κάποιος με την αβεβαιότητα και την κρίση μπορεί έστω και αν στο παρελθόν έφτυνε να έχει ένα κομπόδεμα γιατί όχι; Κακά τα ψέματα, οι δουλειές μας δεν θα είναι πλέον ποτέ όπως των προηγούμενων γενεών που σου λένε, μένω σε μία δουλειά 30 χρόνια και εξελίσσομαι και αν δεν με απολύσουν ανεβαίνω. Σήμερα χρειαζόμαστε άλλου είδους εφόδια. Άλλο όμως τα απρόβλεπτα η αβεβαιότητα και το συμφέρον και άλλο να σε αφήνουν να νομίζεις ότι είναι κολλητοί. Κακά τα ψέματα, όλοι, από τις οικογένειές τους και όχι από την εταιρεία μπορούν να εκφράσουν επιχειρήματα ειδικά αν μερικές φορές δεν είναι εμείς και φαν της τέλειας ιστοσελίδας. Καλό είναι να σε προϊδεάσω πως με τέτοιες τελειότητες θα πέσεις από τα σύννεφα. Έρχεται και πάλι στο προσκήνιο το θέμα της προσλαμβάνουσας, ο κόσμος δεν μπορεί να κρίνει πέραν των άρθρων; Το διάβασμα κάνει καλό, πάντα! Ισχυροποιούμαι όμως και ισχυροποιείσαι για να μην σου/μας κάνει ο πας αής μαθήματα ζωής. Και το λέω αυτό με πλήρη επίγνωση τόσο του γηράσκω αεί διδασκόμενος, των απρόβλεπτων ανατροπών αλλά και των αλλαγών που έρχονται, low profile. Τα κείμενά σου εν τέλει είναι πολλά χρήσιμα, μία ιστοσελίδα και το αν γράφεις σε αυτή δεν λέει από μόνη της το αν με παρακολουθείς, τον οποιοδήποτε, ή όχι. Συχνά δεν μπορούμε να ξέρουμε το από πίσω ή αν θέλουμε να δούμε κάποια πράγματα στο πολύ μετά μετά τους, τι κάνουμε και πως σκεφτόμαστε. Κράτα για σήμερα την αλλαγή προσλαμβάνουσας και με τον καιρό μπορεί να εκπλαγούμε ευχάριστα θέλω να ελπίζω! Καλό σου απόγευμα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Διαβασα τι λες Μενελαε, θιγεις αρκετά θέματα. Θα το ξαναδιαβασω προσεκτικά. Σε ευχαριστώ.

      Delete
    2. Πολυαγαπητή Χαρωπή Τουλιποκατάσταση καλησπέρα! Μην υπεραναλύεις, χρειάζεσαι το σχόλιό μου ;) Πολλοί άνθρωποι προσπαθούν και καλά κάνουν να περάσουν από το σχολικό και εκπαιδευτικό περιβάλλον στην παραγωγή αν όχι όλοι μας και καλά κάνουμε. Λέμε πχ στην επικοινωνία ότι στη θεωρία δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ θεωρίας και πράξης ενώ στην πράξη υπάρχει. Period. Πρόσεξε τώρα που διαφωνώ και πως χειρίζομαι ένα βιβλίο συνεντεύξεων που διάβασα. Λέει έμμεσα: στην προσπάθεια να τεκμηριώσεις όλο σου το βιογραφικό αλλά και την εκπαίδευση, σεμινάρια και έργα με παραδείγματα, θα δεις ότι θα χρειαστεί να ανακαλέσεις πολλές αναμνήσεις για να βρεις παραδείγματα αλλά αυτή είναι η επιτυχία της άσκησης! Αν τον είχα σήμερα σε επόμενη συνεδρία μπροστά μου, θα του έλεγα ότι προσπάθησα και προσπαθώ να περάσω το στάδιο αυτό όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα!!! Δεν λέω ότι δεν ανακαλούμε γιατί το κάνουμε. Όμως το να κάθεσαι σε ένα δωμάτιο και να τους βγάζεις όλους τρελούς. Δεύτερον ποιος ελέγχει τι ανακαλείς και τι όχι. Τρίτον αν υπάρχουν πράγματα που ανακαλείς και δεν τολμάς να τα πεις ούτε στη μάνα σου γιατί τι θα σκεφτεί ο κόσμος αν εσύ πεις τέλος. Που θέλω να καταλήξω. Όταν διαφωνείς με κάτι που πχ διαβάζεις σε ένα σχολικό βιβλίο, να διαφωνείς προς το καλύτερο όχι προς το χειρότερο. Ή αν θες να αλλάξεις τακτική σε σχέση με το σχολείο σου να αλλάζεις και να ανανεώνεσαι χωρίς να καταργείς, να λειτουργείς αθροιστικά με άλλα λόγια. Συμπέρασμα: Χρειάζεται προσπάθεια, ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ και επιπλέον βήματα για να βρεθεί η ισορροπία και σε αυτό είμαστε υπεύθυνοι αποκλειστικά εμείς! Καλή σου εβδομάδα αγαπητό Τουλιπάκι!!!

      Delete
  7. All we need is love!!!!!
    Εύχομαι love και ακόμα 10 χρόνια και παραπάνω στο μπλογκ σου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Και το καθε ποστ να μεν εχει να κανει με το 'βαριεμαι τη ζωη μου' ε; Για ολους μας το ευχομαι αυτό!

      Delete
  8. Λυπάμαι για την ταλαιπωρία, είμαι ο François από τη Γαλλία.
    Έχω ένα κεφάλαιο που θα χρησιμοποιηθεί για τη χορήγηση βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων δανείων που κυμαίνονται από 5.000 έως 1.000.000.00 € σε οποιοδήποτε σοβαρό πρόσωπο που επιθυμεί δάνειο.
    Το δάνειό μου χορηγείται με σταθερό επιτόκιο 2% για τη διάρκεια του δανείου.
    Μπορείτε να εξοφλήσετε το δάνειο για περίοδο μεταξύ 1 και 24 ετών ανάλογα με το ποσό δανείου.
    Έχετε διάφορα προγράμματα που έχουν αποκλειστεί για λόγους χρηματοδότησης, μπορώ να σας βοηθήσω.
    Έτσι, αν χρειάζεστε πιστωτική μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους όρους μου, ενώ προσδιορίζει το ποσό που θέλετε να δανειστείτε.
    Francoismathieu28@gmail.com

    ReplyDelete